Bilge Kağan Şiiri - Abdurrahman Gülseren

Ne oldu sana be hey asil yüce milletim
Böyle gördükçe seni kopuyor benim etim

Girmişsin gafletin otağına yuvasına
Çıkmaz olmuşsun senelerdir cenk ovasına

Bilmem nasıl oldun özüne böyle yabancı
Geri götüremez iken seni hiç bir sancı

Şimdilerde olduğun yerde emeklemeyi
Maharet sanırsın maalesef beklemeyi

Sesin de çıkmaz olmuş evlatların ölüyor
Duymuyorsun hainler ciğerini söküyor

Bağırında kahramanların kalmamış sanki
Şeref, şanla anılmıyorsun artık inan ki

Tanıyamıyorum artık seni bu sen misin?
Sen koskoca şu dünyaya diz çöktürten misin?

Nerede söylesen bana o güzel ahlakın
İrin akıyor şimdi her yerinden bu halkın

Nerede on beşinde cepheye koşan gençler
Nerede yirmi birinde o çağ açan gençler

Sinende saklıyorken sen bunca kahramanı
Gelmiyor yenisi hepsi oluyor bir anı

Bilge Kağan değilim yürek sızı içinde
Ruhum dolaşır Bilge Kağan kitabesinde

"Ey Türk budun işitin" diyor şimdi bizlere
"Delinmedi yer çökmedi gök" diyor sizlere

Kasvete düşüyorum hüzne kapılıyorum
Bir em olmak için ileri atılıyorum

Senin umudun benim. Senin çaren de benim
Çünkü sen bensin, ben ise evet ben de senim