Bilge Babam Gümüş Gül'e Ab'ı Hayat Verdin.

Sekiz köşeli kasketinin altındaki
alnından....
Tevâzu ile bağrı yanık,kara toprak
Gönlünden öpüyorum babam!
Yüreğinin aleme bakan,
Kan bağından öpüyorum babam!
Bilge sözlerinin şavkı vuruyor anlağıma...
Yüreğinden sızıp yüreğime,çağıldayarak,
Yürek sözünün şelâlellerinden,
Çağıldayanlarından, berrak puarlarından...
Baht aydınlığından öpüyorum babam!
Mahlasıma zeytin dedin,ziyâdesiyle.
Ben yürek yolunda,bilgi ışığında,
Sol yanımda o isimle çağladım;
Barışa,sevdayla bilgeye o yürekle seslendim!
Nacizâne mahlasımı sen verdin.
Her isim yüreğin kalemidir,
Nişanıdır,mührüdür ne güzel dedin.
O vakit hâsılında;
Zeytin'in dalı ile barışa,umuda
Onu ben devşirdim.
Tutuyor ellerim...
Kırk dokuz yıldır zeytininin dalıyla;
Şahinin gözleri,
Doğan kuşun kudreti,
Huma kuşun sevdası,
Turna kuşun bağrıyla,
Can ile canlara o seslensin,
Dile gelsin gümüş bir divitle.
Babam!
O zeytininin dalı yürekti,
Kuşların cümlesinde tekti.
Sabreyleyen kuşlar,
Azimle yaren oldu ölüme,
Canlarından aşkla geçti.
Kaf dağında zümrüt-ü anka oldu uçtu,
Simurg ülkesi diyârına ulaştı...
Zeytin ismi ile seslendiğin,
Barış ile kanatlandırdığın,
Sevgiyle süzülerek salındırdığın,
Sözlerime ilmek ilmek nakış olduğun,
Kanatlarımı yekpare açtığımda
Gökyüzümün adı sensin,
Uçtuğum gök yüzünün altında
Sözlerinden öpüyorum babam!
Her yazdığım dize,mısra,şiir,
Yazınlarımın altındaki soy ismin,
Mühründen öpüyorum babam!.
Seni aklımdaki bilge ışığından,
Bilge yüreğinden öpüyorum...
Zeytin dalıyla ankanı diyârında uçurdun;
Seni gökyüzünün vatanından
Yüreğimle yüreğinden öpüyorum
Bilge babam...!