Bilge Şiiri - Niyazi Özbek

Anlatamam biliyorum…
Kar taneleri gibi savrulsa da zihnimde kelimeler
Çaresiz çırpınışlarıdır aslında yüreğimin
Her kalp atımında zamanla inatlaşması
Tükenmişliği yudumlamasıdır her damlada
Alevler arasındaki yüreğime serpilen…

Mevsimsiz kalmış bir buluttur
Hangi sevdaya yazılacağı belirsiz…
Tutku tadında bir çimdik
Yaşam tabağımdaki sevdalarıma serpilen…
Beyaz, yalın, zifiri bir papatya kokusudur
Uzak ülke rüzgârlarıyla yoğrulmuş.
Sahipsiz ev kadar terk edilmiş
Yosunsuz kaya kadar da çıplaktır…

Gerçi gençliği uzak zamanlarda kaybolan
Sümsük şaşkınlardan da olmadım hiç.
Her şafakta yenilenen ilk gençlikler buldum kendime
Ya da ilk gençliktekiler şımarttı beni
Ayaklarım yere değerken havalandım belki
Ama
Sonu başından belli yollar adımladım hep…
Dağları bakır renginde kalsa da umutlarımın
Kızıllaşsa da zamanla, geriye sadece…
Mavisi ağarmış gökyüzü kalacak avucumda.

Tam herşeyi bulmuşken de kaybedeceğimi
Biliyorum…
Manasız kelimeler omuzlamış
Şiirim kadar da yorgunum.
Hissediyorum…
Ama
Anlatamam biliyorum…