Bilesin! Şiiri - Kezban Gündüz

Gece çalardı telefonum ansızın,
Yavrum derdi yorgun nefesin.
Boğazım düğümlenirdi de!
Sen sabahı zor ederdin.
Annen söylerdi uyumadığını,
Ağladığını için için,
Sesin karışırdı geceye,
İçimde çınlardı, canım deyişin.
Bu nasıl bir aşk,
Bu nasıl bir sevgi,
Hiç gitmiyor karşımdan hayalin.
Yoksun artık!
Hiç düşündünmü ansızın giderken?
Ben ne yapar ne ederim.
Ankara soğuk,çok soğuk,
Yangın yeri benim yüreğim.
Kor oldun içimde,
Sönermi? sönmez bilesin.
Ama bu yürek sevginle yaşar,
Durur ayakta dimdik.
Seni daha çok sevebilmek için.
Canım babam!
Başka sebebi yok nefesimin,
Bilesin!