Bilesin Şiiri - Kezban Gündüz

• 

  Hıdır Daştan

  şiirinde bir annenin gözleriyle evladına dokunuşunu ve veda edişini gördüm sen bunları değilde kendi pencerenden annene bakışını ifade etsende.
  yüreğine sağlık

  Devamını Göster

  • 0
  • 0

  Cevap Yaz
• 

  Ahmet Canbaba

  sevgili Keziban Gündüz Baban hayattamı bilmiyorum. Tabiki babalar günüde yakın bir zamandı geçti. Baba özlemi çok güzel bir duygu.Bir babanın gidişini ve yüreğinizde bıraktığı o derin izleri çok güzel anlatmışsınız. bende babamı kaybettiğimde yedi yaşında bir çocuktum. Yüreğine sağlık. Tabiki bir baba şiiride yazmadan geçemeyeceğim size Mademki Ankaradasınız. 05052893879 telefonum Sevgilerimi sunuyorum. Canbaba
  
  
  BABAM BİR GÖÇMEN İŞÇİ
  
  
  Hani bir gün ansızın
  çıkıp gitmiştin ya baba.
  Hani çocuktum ya ben.
  Hani amansız bir kış vardı ya
  Dağların oymaklarında ayaz çatlardı
  sanki bir fısıltıya yıldırım çakar gibi.
  Sanki bir çığ düşer gibi gözyaşına
  göz kapakların hapsederdi düşecek damlaları.
  
  Düşüncelerin sultada
  tetikte bekliyordu
  sessiz baba.
  Dam evlerde mertekler
  kerpiç duvarlar üstüne oturmuş uçları.
  Buz sarkıtları bir kılıç gibi.
  Beyaz karlarla örtülü dağların kıvrımından
  bir oymağı geçince ilk yaz dilleniyordu.
  O ilk yazda çiçek açtı yeni diktiğin fide.
  Issızlıklar gömülmüştü vadiye
  biz hala seni bekliyoruz baba.
  
  Emeğini yüreğine yüklemiş babam !..
  Koskoca şehirde yalnızdı çaresizdi.
  Çocuklarının düşü uyandırırdı
  çalar saatten önce işe.
  Sabah sessiz ve soğuk kaldırımlara düşerdi
  uykusuz gecelerinin mahmurluğu.
  Ve buz keserdi parmak uçları
  su alan ayakkabıları içinde.
  Ya plastik eldiven içindeki
  sızlayan elleri
  nefesine tutardın ısınsın diye.
  Sonra kaldırımlarda ateş yakardınız değil mi baba.
  Dudaklarınız titrerdi çaresiz kelimelere.
  “Şimdi bir çay olsa
  içilir” derdiniz demli.
  
  Bir göçmen işçiydin bu koskoca şehirde
  Bir göçmen işçiyi aydınlatırdı
  Gecenin odalara sinen karanlığını kovarken
  yaktığın lamba.
  Uyanır mıydın şimdi bir tatlı nefese
  Unuttum diyordun kadınımın yüzünü
  unuttum çocuklarımın gülüşünü.
  ve çomarın havlamasını olur olmaz sese
  
  Bu koskoca şehrin sokaktan damarları
  Dolup dolup boşalıyordu insanlarla ve dertle
  Asfalta siy diren delik su borusunun
  tamiratı için ordaydılar
  Sen hıncını kazdığın toprakta
  sabah ayazını içiyordun mutluluğu için çocuklarının
  Kiminin içine yel girmiş gibi
  gurbet çeken sevişmenin düşünde
  sarı saman tınazında mevsimin
  aşklarını düşündün çocukluğunun.
  “Aşkımız kuşluk vaktinde güzeldir” dedin.
  Ya mahmur dudaklarda öpüşmenin tadı
  bir hayal görür gibi.
  kaldırıldığın hasta hanenin yatağında
  başın dönüyordu hala
  düşüp bayılışından bu yana.
  
  Bir gelini bezer gibi papatya.
  Güneşe selam durur gibi ay çiçekleri
  gerdan kırarlar boyunlarını büküp.
  Çiğ taneleri yaprak uçlarında
  damlalarını döküp
  birazdan buhar olacaklar
  yazdan kalma güneşin tortusundan.
  Ve sonra üşüyecek sıcaklar içinde
  bir zemheri ayazında.
  Dokunacak doğanın elleri gizli
  belki de bir pastırma yazında.
  Kendine geleceksin babam.
  Yalnızca hasret nöbet tutacak
  yanı başında.
  
  
  Ahmet Canbaba
  

  Devamını Göster

  • 0
  • 0

  Cevap Yaz

TÜM YORUMLAR (2)