Nasıl etmeli ,
Ne demeli ,
Bilemiyorum.
Özledim diyememenin çaresizliğindeyim.
Dokunamamanın,sarılamamanın,seslenememenin deminde...
Ne olursa olsun , Sen varsın ya Annem diyememenin uçurumunda.
Özlemden kimse ölmüyormuş ,ölen tek şey nefes ve beden. Uçup giden ruhuna sesleniyorum , yüreğimin içindeki sana.
Bu özlem öldürmüyor ama yakıp kavuruyor bilesin...
Bilesin çaresizliğin en acıması ile felek karşılaştırdı bizi.
Bilesin yakan kavuran bir ateşin girdabı içinde kala kaldığımı.
Bilesin burnumun direği sızlıyor özlemden ,hasretten.
Eksik yanım ,dolamayan tarafım.
Sensiz yarım kaldım bilesin.
Kayıt Tarihi : 10.2.2020 23:30:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!