Bilesin Şiiri - Ahmet Çiçek

Bakmayın mevsimlerin rengârenk duruşuna
Arş’ın sonbaharındadır ruhumun çocukluğu
Bakmayın iklimlerin büyülü oluşuna
Nur ile açan bahçemi örter ölüm çokluğu

Damla damla kururmuş yıldızlar ve deniz
Biliyorum çarpacak bahçemin çeperine
Gömdüm; o zalim kanlı dikenleri kefensiz
Darağaçlarında sızıyor ölüm her seferine

Ey ömrümüm sırrına nail olmuş yer ve gök
O devrik ömürlerde kırılan bir ok gibisin
Damıt yağmurlarını; as ve tenime dök
Öfken binbir gece uğultusudur bilesin

Ey gönlünü yenilgiye kaptırmış son bedevi
Ateş düştü içime çöllerin buğusudur
Kaktüsün gövdesinde kül oldu mum alevi
Boynumda taşıdığım ayrılık ağusudur