Ben seni severken gözlerinde kaybolup
Çıplak ayağımla ateşte yürümeyi öğrendim
Senin yüreğinde hapsolup
İçindeki seni sevmeyi öğrendim
Camın arkasından gülümsüyordun
Acılarına inat, aşka koşmak için
Sen gelirken ceplerinde umudu getirdin
Karşlıklı gez göz arpacık olduk
Artık hazırdık aşkı onikiden vurmaya
Bundan böyle
Karavanaya yer yoktu hayatımızda
Yüreğimiz yangın yeri değil artık
Şiir bahçesine dönmüştü sen geldiğinde
Gülüyorsun tutuyorsun ya beni uzaktan
Aslında o kadar yakınsın ki sen bana
Bir buse konduruyorum yanağında ki ize
Uçurtmalar uçuran çocuklar gibi şensin
Sen benim en güzel rüyam,
Hiç bir cerrah senin kadar iyi gelmedi bana bilesin
Kayıt Tarihi : 15.5.2016 12:10:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!