Bilesin Şiiri - Hüsnü Bala

Belleğimde adının yankısında uçuşan kelimeler durur
kıyılarına yabancı bir gemi yanaşır her dem
kavgasında hayatın asil duruşlar adını kazır
bilesin Zelal bellek de belleğini yitirir
bu sus pus zamanların lâl kesilmiş dirayetinde
…
Evet bilesin Zelal
bellek de belleğini yitirir
bu sus pus zamanların lâl kesilmiş dirayetlerinde
çünkü hayatın kavgası hiç adil değil
çoğul kalabalıkların ortasında çıplak yalnızlıklar var
…
Vurdun mu sırtına alırsın elinden mazlumun ekmeğini
kenar mahallelerde çoğalan fakir çocukluklar
kimsesiz bırakılmış ana babalar, çocuklar
hayatın kahır kuşatmaları
ve dostluğun verdiği ağır sorumluluklar var
…
Ve yine bilesin zelal
bellek de belleğini yitirir
bu sus pus zamanların lâl kesilmiş dirayetlerinde
çünküsü yoktur zelal
…
Terk edilmişliklerin verdiği acılar
kaldırımlarda diz boyu dilenen canların acıları
kendini kaybedişler
üç beş kuruşa kendini satan hayat kadınları
…
Bir tarafta duble yalılarda eksiksiz büyüyen hayatlar
bir tarafta itten aç sokak çocukları
çığlık susmalar ve daha binlercesi
…
Sen getir üstünü zelal
ben susuyorum
utandım ve yoruldum gayrı
…