Bilseydim...
Bilseydim seni, yapmazdım dedin...
Bilmeni istemedim...
Ama sen, sen bildin mi dışarıdaki binlerce beni...
Ben beni değil de kendini bilmeni isterdim...
Bilebildin mi artık...
Yoksa takılıp da kaldın mı yine bana...
Bilseydin beni, yapmazdın diye hala...
Ben neydim ki?
Niye bilecektin beni?
Sen, bakıp sinek, bu sinek derken…
Ben, bakıp ne güzel Zümrüt-ü Anka dedim…
Neydi ki farkımız…
Sadece gözlerimiz..
Ne olurdu beni bilseydin…
Sonuçta ikimiz de kendimizi bilemedik..
Sen sinekten kaçtın yıllarca…
Ben de gördüğüm Zümrüt-ü Ankalardan…
Önce affedilmeyi ve affetmeyi …
Sonra affedilecek ne vardı ki bunu öğrendik aslında…
Sonuçta gelinecek bir nokta…
Neydi ki farkımız?
Neyi bilseydin…
Kristal Gül...09
İstanbul...
Kimselerin giremediği
bir küçük odadan...
Kayıt Tarihi : 15.8.2009 12:32:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!