Eylüldün sen.
Ardından hazanı getireceğini bilerek,
O nadide yapraklarını dökeceğini bilerek,
Canımı alacağını bilerek sevdim.
Son sigaram gibiydin,
Şehvetle içtim senin zehrini.
Yaşadım
Baharda soğuğun vurduğu tohumun
Yeşermesi umuduyla.
İmkânsızdın bilirdim.
Yağmurların yağardı avuçlarıma
Ben tutmaya yetişemedim.
Çırpınırdım oltaya takılmış
O masum balık edasıyla
Bilirdim
O kahrolası insafındaydı yaşamım.
Yüreklerimizin en dibinde
Randevuları vardı sevdalarımızın
O en güvenilir düşmanı Azrail’i beklerdik.
Tattık biz acıların en hasını.
Ruhumu bedenimden ayırır gibi gittin.
Göremedim Azrail’imi
Çünkü artık ben çürümeye bırakılmış
O bomboş cesettim.
Kayıt Tarihi : 27.5.2014 16:07:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!