Bilenler bilir Şiiri - Nalan Kazazoğlu

Bahçede kuruyan çiçekleri,
tavanda oynaşan eski gölgeleri,
Tutamayız..
El sallarız titrekçe..

Gitti Anneannem,
Bilenler bilir....
anlatılmaz..

Koynunda uyuyan binlerce kişiyle,
kendinden yaratılmış şehirde,
Unutulmayan öyküler,
yeniden yaşanacaklar başka biçimde...

Akşamla sabah,
Gerçekle düş,
Doğumla ölüm..

Öyle kalabalık tüm şehrin altı
Sevdaları gül kokulu güzelim anıları..

Kapanan mahmur gözlerde
gönüllerde
Anneannem
Diğerleri
Sıraselviler arasında saatin durgunluğa akışında...

Ansızın uçuşuyor rüzgarda kuşlar
Bakıyorum tepeden
Mevsimler geçiyor selvilerden..

Üşür müsün acaba o kapının ardında?
Çok çok özlediğimi söyle ne olur babama..

Zamansız yoldaki toprağın üstünde
yel esince sürüklenen o öyküleri
Bilenler bilir....
anlatılmaz....