Bilen Yok Şiiri - Şerafettin Muş

Bilen yok

Ana dolum bereketli toprağın
Verimlidir kıymetini bilen yok
Dört mevsimde kurumayan yaprağın
Güzel ama kıymetini bilen yok

Yazar ile sanatcılar var sende
Bu güzellik yaşayacak evrende
Karakışa benzeyen bu kin sende
Güzelliğe düşman oldun bilen yok

Düşüncesizlikte sınır kalmadı
Fikir özgürlüğü dedik olmadı
Gelişen bilime kafa yormadı
Karanlığa ışık olduk bilen yok

Sebahattin ali çığlık avazım
Toprağımda ulu çınardı nazım
Edebiyat kültür bitmeyen yazım
Düşünen insanı neden bilen yok

Orhan veli umudumla muradım
Yaşar kemel oldum zulma uğradım
Aziz nesinlere neden doymadım
Zulum diyarıyım dedim bilen yok

Başkaldırıyorum başım belada
Dedi zulum gördü ahmet kayada
Sevgi duvarını ören dünyada
Ustalar yok olur bunu bilen yok

Bilimi insana sunan doğayım
Saymayınan sayılmıyor sayayım
İstiyorlar üçyüz birle cayayım
Zuluma isyankar oldum bilen yok

Yerde toprak oldum gökte bulutum
Sorular sordukca bitmez umudum
Neyzen teyfik isyankarlık yolumdu
Umut yolcusuyum bunu bilen yok

Hayat haritamız düzgün bir çizim
Yorulmayan dizim gördüğüm gözüm
Orhan kemal derya ile denizim
Okyanusa girdim bunu bilen yok

Aç beynimle doyamadım bilime
Kalem kitap yakışmaz mı elime
Ruhi suyu terkeyledik ölüme
Sanatcının değerini bilen yok

Eksiğim var elbet hoş görün beni
DOST ŞEREF im yorulmayan bedenim
Okuduğun kitap elde kalemim
Sorularla cevap oldum bilen yok

DOST ŞEREF