Bilen yok Şiiri - İsa Yıldıran

Hep yanılır kör inaddan dönmeyen,
Gerçekler içinde gerçek var bilen yok.
Ne bilsin ki halin damdan düşmeyen,
Hakikat içinde asıl gizli bilen yok.

Boran olsa, hızlı esse ne yazar,
Levh-i Mahfuz derler herşeyi yazar,
Karşı durulmaz binler gelse Hak yazar,
Şerri, hayrı O'ndan başka bilen yok.

Yel kayadan ne kopartır eserse,
Dağ duymaz ki tavşan ona küserse,
Acımaz ki parmak şeriat keserse,
Şeriat sahibin bildiğini bilen yok.

Yollar gide gide aşınmaz,
Demirden korkan rayla taşınmaz,
Yiğit, vuruşmaktan kaçınmaz,
Kim ne zaman ölür bilen yok.

Yarına ömür var mı bilinmez,
Bahtımızda olan varsa silinmez,
Şehitlik isteyen harpten çekinmez,
Şehidin vardığı makam bilen yok.

Erkek olan kadın sözü dinlemez,
Eller sözüne kanıp haktan dönülmez,
Cömert olan varı yoğu düşünmez,
Rızkı veren Allah, bilen yok.

Halk içinde payesi yok bilginin,
Günahına faydası yok silginin,
Üzerinden at tozları silkinin,
Miskinliğin çaresi yok, bilen yok.

Üstünü olmaz atta dorunun,
Yaş da yanar yanında kurunun,
Fethe engel olmaz kale surunun,
Kim Fatih, kim Ulubatlı bilen yok.

Gör hakikat asla bakma sen şaşı,
Hak uğruna ver taşıdığın şu başı,
Üç beş samimi taşır senin bu naşı,
Hak hakikat nedir bilen yok.

Dünya boştur kulun kula kastı ne?
Ömür kısa altı nedir, üstü ne?
Götüreceğin kefen, başka ne?
Hayatın hikmetini bilen yok.

İSA YILDIRAN