Bilen Olmadı Şiiri - İlyas Ateş

Yedi kat ta yerin dibine indim
İndim çıktım beni gören olmadı
Hallerime bakıp noldu dediler
Benim hallerimi bilen olmadı

Yıllarca ben ahu zar ile gezdim
Eller güler iken ben kendim üzdüm
Dünyadan vaz geçtim yaşamdan bezdim
Benim hallerimi bilen olmadı

Yıllar geçti boran gibi kış gibi
San ki zemheriydi kara kış gibi
Yaşadıklarım san ki hayal düş gibi
Benim hallerimi bilen olmadı

Çektiğim acıları tarif edemem
Dünyada mı ahrette mi nerdeyim
Yaşıyor muyum ölümüyüm sağmıyım
Benim hallerimi bilen olmadı

Öldürmeyen Allah öldürmez imiş
Kendi yapar bozar bildirmez imiş
İzni olmadıkça güldürmez imiş
Benim hallerimi bilen olmadı

Düşe kalka bu günlere gelmişim
Sorunlarla ben kendimi ezmişim
Hayatın yükünden gayrı bezmişim
Benim hallerimi bilen olmadı

Dünyayı eledim kalburdan süzdüm
Dünya vefasızmış ben kendim üzdüm
Aşık İlyas yolum ben kendim çizdim
Benim Hallerimi bilen olmadı