Hiç kimse anlamıyor benim derdimi,
Hksızlığa gelemediğimden bu hırçınlığım.
Kimse hakkında kötü düşünmediğim halde,
Bilemiyorum neden takdir görmüyorum.
Nedir bu eksiklik bu yaşantımızda,
Durup yükseliyor kalp mezarımda.
Bir ses yeter artık diyor haksızlıklara,
Yine kalbim seviyor herkesi neden.
Öylesine bir fırtına esiyor yüreğimde,
Bir isyan oluyor estikçe içerimde.
Anlatmak için bulamıyorum bir tek kelime,
İsyanımı gömdüm mezar yapıp kalbime.
Artık insanlar sevgiyle yaşasın diyorum,
Sanmayın sevmekten ben korkuyorum.
Güneş doğsun ufkumda mutlu olurum,
Anlarsanız beni huzur solurum.
Kayıt Tarihi : 2.4.2007 00:14:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!