Bilemiyorum Şiiri - Mehmet Ali Çıbıklı

Uzaklar;
Gün boyu aramızda,saatlerce...
Uzayda bir doğru parçası gibi.
Bir ucunda sen kara gözlüm,
Diğer ucunda ben.
Tutsak olmuşum tüm çaresizliklere
Yalnızlığın elleri boğazımda gün be gün
Bir türlü bırakmıyorlar.
Ayaklarıma dertler dolanmış,sana
Gelemiyorum...

Neş'eler yok oldu bende,sevinç yok
Bütün kederlerde ben varım
Dertler can yoldaşım,acılar dostum,
Tebessümlerim bile acı dolu
Uğraşıyorum,çabalıyorum,bir türlü
Gülemiyorum...

Umutlarım lime lime bölünmüş
Sevgiden yana karanlık,mutluluktan yana
İçimde çaresizlikler büyümekte
Kocaman ağaç sanki.
Sevgi fidanlarım sararmış
Umut bahçemde çiçekler açmıyor.
Hazan mevsimi gibi gönlüm.
Elem fırtınası bırakmıyor peşimi,
Ölmek mi daha iyi,yaşamak mı yoksa,
Bilemiyorum...