İçimdeki çocuk ölür diye
Korkuyorum
Yaşım kırkı geçti belki
Fakat inadım, yine inat
Asiyim, yine asi
İçindeki çocuk hâlâ şımarık
Hâlâ yaramaz
Yıllar nasıl geçmiş?
Ne zaman saçlarıma
Bembeyaz aklar düşmüş?
Aynalar neden bana küsmüş?
Bilemiyorum
Bilemiyorum kırık zamanın
Hoyratça geçişlerinde
Nereye, nasıl savrulacağımı
İncinir miyim?
İncitir miyim?
İçimdeki çocuğu küstürür müyüm?
Bilemiyorum
Hayat bazen çıkmaz sokak
Bazen engin deniz
Bazen sığmaz içimize
Tıpkı mevsimler gibi
İlkbahar yaz
Sonbahar kış olur
Gelir geçer
Örter üzerimizi mevsimler
Yüzümüzdeki çizgiler netleşir
Çöker üzerimize yılların yorgunluğu
Hüzünler kaplar içimizi
Korkuyorum
İçimdeki çocuk yorulur diye...
Kayıt Tarihi : 11.4.2021 00:13:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
onların tek vazifesi
bu hayatta sevilmek olsun!
önder özkaran...
TÜM YORUMLAR (1)