Bilemiyorum Şiiri - Gül Sezer

Şimdi
Kurudu damarları hecelerimin..
Yüreğim çığlıkta
Bense suskunum..
Gözyaşlarımda boğulan hıçkırığımla tutunuyorum hayata..
Herşeye inat..
Hüznüm karışır sessizliğimin uğultusuna..
Yıprandı kirpiklerim..
Yüreğim lal..
Dilim suskun
Konuşmamak üzre tutuldu..
Vuslata dek...
Tebessümlerimin yitikliği yansırken geceye..
İçimde kalakaldı yorgun yüreğimin solgun bakışları..
Ayrılığının hüznü ile çürüdü gurbetinde..
Ben tükenirken usulca
Pörsüdü her yanı yüreğimin..
Özlemin yağmur misali sağnağına tuttu beni..
Yandı her damlan da içim..
Belki suskunluğumun bedelini ödetiyor
Aynalar onlara her baktığımda..
Vuslatımız vuku bulana dek
İçimdeki bu iflah olmaz alev terketmeyecek beni..
Benliğimi..
Sen diye yanan şu yüreğimi...
Biliyorum EFENDİM
Umutlarımın sancısı artar her an..
Ben sancıların konakladığı yer olurum..
Şimdi suskunluğumun son nefesinde kaldı yüreğimdeki heceler..
Benliğim..Ruhum..Bedenim..
Damarlarım kanar bu canda..
Yüreğim sızı içinde kahrolur..
Erir yavaş yavaş..
Ömrüm..
ama.
Biliyorum! !
İnsafsız sızılar bırakmayacak beni
Sarıvermişken dört koldan
Duygularımın siyahi bakışında kalacak gözlerim..
Ve gurbetimin garip çığlığı ile son bulacak sessizliğim..
Biliyorum..! !
Gecenin zifirisine karışacak senin ismini soluyan son nefesim..
Dokunacak belki geceye titreyen sesi yüreğimin..
Biliyorum! !
Suskunlığumla birlikte..
Ruhumun süzgecinden geçecek acılarım..
Sızlayacak alabildiğince yüreğim..
Seni anmadan sensiz gecen her an kahrolacağım;
Özlemini çoğaltan bu yalnızlığım terketmeyecek beni EFENDİM..
Vuslatımıza dek..
Sevdalıyım Sana EFENDİM..
Mecnunum Yolunda..
Aşığım Yüce RAHMAN'a..
Tükenir ayaklarım..
Sessiz feryatlara boğulur yolları yüreğimin...
Evet suskunum..
ama babul etmiyorum Ey Sevgili suskunluğumdakidaki tükenmişliği..
..Ve Biliyorum
Umutlarımı..
Yüreğimi..
Sevdamı..
Ve ömrümü karanlığına çekemeyecek gece..

Yine de konuşmalı mı yüreğim..! ?

BİLEMİYORUM....