Bilemiyorum Şiiri - Farettin Çakal

Yıldızlara bakarken uzanıyorum sonsuza,
Yıldızlar mı uzakta, ben mi ulaşamıyorum,
Bilemiyorum...
Düz yollarda gezerken akşamları,
Yokuşlara salıyorum kendimi,
Tırmanırken yokuşu kayboluyorum.
Gülüyorum dünyaya, aldırma diyorlar diye,
Benden başkasının aldırdığını göremiyorum,
Duygular karmaşık, kulaklarımda uğultu,
Anlayamıyorum.
Çok konuşuyorsun diyorlar, durmadan,
Suskuluğa bürünüyorum,
Kapanıyorum geçmişin hesaplarına,
Neden duruldun sorusuyla karşılaşıyorum.,
Aşkı yaşadığım yerlere gidiyorum,
Parklar, bahçeler değişmiş,şaşırıyorum.
Kuşlara,bulutlara,rüzgaralara soruyorum,
cevap alamıyorum.
Sonbahar çalarken kapıyı,
Yaz özlemi sarıyor yüreğimi,
Kış uzaktan salınırken ufukta,
Mevsimlerimi ayıramıyorum.
Zor hesaplara dalıyorum, durmadan,
Duygularım kavgaya dalınca yangın yeriner dönüyorum,
Neden sonra hesapta yanıldığımı anlıyorum.
Sevgiye anlatmayı deniyorum dostlara,
Geç bunları cevabıyla uyanıyorum,
Doğruluk,dürüstlük aşk ve sevdanın,
Eski devir safsataları olduğu çıkışı ile irkiliyorum.
Zaman mı çok değişti,
Yoksa ben mi geri de kaldı bilemiyorum,
Dostluklar çıkar, aşklar günlük,
Özlemler yalanmış anlayamıyorum.