Bilemeyeceksin Şiiri - Ahmet Batuhan İşler

Seni yıldızlara anlattım, anlamadı.
Seni çöllere anlattım, kimse duymadı.
Sensiz beni kimse tanımadı.
Sensiz ben bir gün isimsiz bir mezarda, ölüp gideceğim.
Sen bile tanımayacaksın beni.
İsminin bile bilmiyorum çünkü.
Belki sesleneceğim sana duymayacaksın,
sesini bile bilmiyorum çünkü.
Bir gece ansızın bir yıldız kayacak,
kimse anlamayacak sen olduğunu.
Kaybolup gidecek sevgim,
savrulup gidecek içinde.
Bilmeyeceksin çünkü.
Aşkından kalbine zincirleneceğim.
En derin hapishanende saklanacağım.
Bilmeyeceksin ama çünkü bakmayacaksın bile oraya.
Yollara düşeceğim senin için,
asla varamayacağım ama.
Çünkü sen asla göstermeyeceksin bana kalbine giden yolu.
Kaybolacağım ben sende,
Tutulacağım senin özgürlüğüne.
Asla fark etmeyeceksin ama,
çünkü asla bilmeyeceksin beni.
Ben kalabalık olacağım sana,
sen bilmeyeceksin ama senin, benim tek yalnızlığım olduğunu.
Ben senin ışığında öleceğim,
sen ise beni sadece karanlığında arayacaksın.
öyle yavaş yavaş seveceğim seni.
Sen sadece yargılayacaksın beni.
Bin kere öleceğim senin için,
bir kere yaşayacağım senin için.
Seni öyle güldüreceğim ki tüm bahçeler çicek açacak.
Sen sadece beni kopartacaksın ama.
Bütün yapraklarım sen üşüme diye dökülecek mesela,
sen sadece o sokaktan geçip gideceksin.
Hiç duymadığın bir müzik çalacağım sana,
ben canlanacağım içinde sonra,
sen asla bilmeyeceksin ama kim olduğumu.
Uyurken seveceğim seni mesela,
rüyalarımda bile göreceğim seni.
Sen uyandığında hatırlamayacaksın mesela.
Oturacaksın sabah, kahven yanında.
Düşüneceksin öyle dalıp,
hiç tanımadığın birini.

Baktığım son, gördüğüm ilk şey.
Ay ışığım, Yıldız Tozum...