Sanki beni hapsediyor şu yalnız duvarlar
Ağlamakta yetmez şimdi
Bir beden arar belki bir dost belki bir göz uzun uzun bakmak için
Yalnız ölmek yalnız olmak ne kadar da zor anne
Sanki ben yokum sanki hiç doğmamışım gibi
Sanki bin acıyla kıvranıyor ruhum
Ben ölümü özledim anne bilemezsin
Bilemezsin kaç gece ağladim bilemessin
Yaş tutmuş yastıklar sırdaşım olmuş
Geceler anne tüm karanlığında
Acılar beni boğarken pençesinde
Şimdilerde anlıyorum yaşadıkları kadar yaşamadıklarına üzülürmüş insan
Ama ne yazık bir rüzgar misali esip gidiyor zaman
Yaşamı yaşadıklarında değil de yaşayamadıklarıma tadıyormus insan
Bitmez susmaz bir hasretle
İşte boyle bir ömür beden yalnız ruh yorgun
Yürek atar bir yanda nefes alır verir ciğerlerim
Ben kaç gece yaşayamadan öldüm
Kaç kere kaçtı bu ömür avuçlarımdan bilemessin anne bilemezsin kaç kere
Kayıt Tarihi : 11.1.2024 13:35:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!