Kara yaslar içinde günlerim geçiyor.
Kahrolası felek hep beni seçiyor.
O gözleri saçları aklıma gelirse.
Olmayan huzurumda kaçıyor.
Bir şerefsiz olsam seni kaç kere unuturdum.
Adını kötüye çıkarıp arkandan konuşurdum.
Güzelliğini şımarıklığına verip kusurlar bulurdum.
Şimdi ahlar çekip medet umuyorum.
Gözümde yaşlar dinmiş gibi gözükse de.
Ozan ne kadar iyi gibi görünse de.
Hayatım dıştan bakınca normal bilinse de.
Bilemezsiniz beni benim bana ettiğimi.
Var ya güzel bana genç yaşta öğrettin keşkeleri.
Kara toprak gibi cansız ettin hayalleri.
İnsafsızca verdin ayrılık haberini.
Geceleri bilemezsiniz beni ah ah.
Bir gün kötü haberimi duyarsan…
Beni yaktığını er ya da geç anlarsan.
Bu hayatı nasıl yaşadığımın farkına varırsan.
Düşünme boşuna bilemezsiniz beni nasıl üzüldüm.
Bir sen varsın gözümde tüten.
Dört yıl var seni bana getirmeyen.
İçimde hislerim var karşılık beklemeyen.
Nasıl sevdiğimi bilemezsiniz yan yüreğim.
Geçti yıllar ömrüm kısaldı.
Gençliğim hayatım hepsi dert tutsağı.
Beni bir kez bile düşünmedin bırak yalanı.
Güldüğünü görünce ben ölüyorum da bilemezsin.
Beni intihara itecek böyle çilelerin.
Ben buna şimdiden eminim.
Dinimizce haram ama çare yok.
Gel ne olursun gel.
Yoksa benim çarem sonum ne olur.
Günden güne ahlarım artıyor.
Artık ben odama çekilip ağlamaktan bıktım.
Artık iki yüzlü olmaktan yoruldum.
Yalandan güler gerçekten ağlarım.
Ah ulan gençliğim yaşayamadan geçtin.
Zamanı geçti boşuna bekledim.
Bilemezsiniz beni bilmezsiniz hikayemi.
Beni anlayacak insan otursun masama.
Yoksa boştur gerisi.
02:04 Cumartesi
10/08/2013
Kayıt Tarihi : 13.8.2013 20:56:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!