Bilemezsin Ne Yaşadığımı

Bilmezdin sen bildiklerimi,
Görmezdin benim gördüklerimi,
Duymazdın söyleyemediklerimden taşan sesimi.
Bir karakış gelirdi tüm adreslerimden içeriye,
Bir ayaz işlerdi kemikten öteye iliklerime.
Üşümezdin sen hiç benim yalnızlığım kadar.
Beton duvara sırtını ve kaderini,
Buzdan zemine ayaklarını ve kederini düşünmeksizin teslim etmezdin.
Yürümezdin düşlerinin seni götürdüğü yere,
Koşarcasına adım atıp
Nefesin kesilinceye kadar çıkmazdın sensizliğin sonsuz merdivenlerine.
İçinin nasırı acımazdı ayak tabanlarında,
Umutsuzluk da tüketmezdi dizlerindeki en son kuvveti.
Sonra da içindeki çocuklar yarınsız bir ölüme terk edilmezdi bir parkın orta yerinde.
Çünkü sen;
Kendini,
Ümitlerini
Adresi belli bir meçhule postalamadın ki hiç.
Çünkü sen;
Tüm bekleyişlerini,
Tüm düşlerini gecenin karanlığında,
Gözlerinin desenindeki
Kayan bir yıldıza teslim etmedin ki hiç...