Bilemezsin de, anlatamam da...

Kokun ne acayip senin…

Yalnız bedeninde kavruldu bu tenim..

Bilemedi yabancı ellerdeki lezzeti.

Bilemedi ki başkasının gözünde ki kendi değerini?

Huyun ne acayip senin…

Kokunu içime çekerken öğrendim.

Sert, hırçın, asabi…

Sen böyle yaşamı sevdin hep.

Bense bekledim sende olabilecek değişimi...

Bakışın ne acaip senin,

Başkalarına bakmamı engelleyen barikatlar sunar bana.

Ellerin ne acaip senin;

Okşadıkça içimde fırtınalar kopar.

Tenimi, teninde kaç sefer hissettim.

Sanki kızgın korların bedenimde sönmesi gibiydin.

Sen pek bir acayipsin bilirmisin?

Sana ne kadar anlatsamda,

Ne ellerin,

Ne bakışların,

Ne huyun,

Ne kokun.

Hiçbir şey seni benim kadar tanıyamaz.

İster dokun kendine,

İster bak.

İster anlamaya çalış,

İstersen... hıhhh... :)

İşte bağlantının koptuğu yer burası.

BURDA o güzelliği anlatamam ki.

SEN KENDİ KOKUNU ALAMAZSIN Kİ..