Bilemezsin Şiiri - Muhammet Köprü

haykırışların son noktaya ulaştığı halde
seni kimsenin duyamaması ne kadar acı
bilemezsin
ben biliyorum yalnızlığın kötü oyunlarını
öğrendim zamanla bu oyunu,hilelerini
yoksa yaşanmaz
bir de umut etmenin en kötü hastalık olduğunu öğrendim
bilemezsin
karanlığın yalnızken en yakın dost olduğunu
bazı gecelerin sabaha dönememesini
ve uyuduğumu sandığımda aslında uyandığımı öğrendim

acılar insanı büyütürmüş
yeterince büyüdüm galiba
artık ölümü bekler gibiyim
yağmur yağarken saçak altında ne kadar mutluysam
şimdi de o kadar mutluyum
ve hayattan o kadar umutluyum

hayat nedir ki kime göre hayat
amaçlar topluluğundan başka bişey değil
amacın yoksa yaşamıosun
yada yaşıosun ama bu hayat değil

paradoxlar içinde kaybolmak
dünü yarında yaşama zorunluluğu
hep arkada hep sonda olmak
gerçekten acı

bazende öndesindir
yinede her zaman bişeylerin arkasındasın
boşuna uğraşma hiç birinci olamayacaksın
seni aşağı çekmeye çalışanlarla uğraşırken
yukarı çıkmak aklına gelmeyecek

yaşayan senmisin kendinmisin
senin ne kadarın kendinin
gördüklerin ve bildiklerin akdar yaşıosun
ya çok şey bildiğini sanıp bişey bilmiosan
yada bildiklerinin hepsi yanlışsa
o zaman yaşamıosun

hiç kimse mükemmel değildir
ama ben hiçkimseyim
işte doğru yanıt bu
ben hiç bişeyim
hiç bişeyin ne kadarı eksik yada hatalı olabilirki
işte bu... ben mükemmelim