Bilemezsin Şiiri - Hamiye Gül

Uykusuz gecelerin yorgunluğunu,
Güneşin doğmadığı sabahlarımı,
Yastığa başım düşerken yılgınlığımı,
Kaç bin yaşı sessizce döktüğümü,
Bağırarak ölmek isteyişimi bilemezsin.

Kalbimi yırtarken donuk bakışların,
Parçalarken kıtır kıtır soluklarımı,
Kesip atarken bir çırpıda anılarımı,
Kaç kez geberip gitmek istediğimi,
Aklının köşesinden geçiremezsin.

Odamda loş ışıklar yanar dururken,
Yine o eski şarkılar çalar dururken,
Masada kaç şişe,kadeh devirdiğimi,
Zulamdaki son kalan sigaramı içip,
Cğerimde söndürdüğümü bilemezsin.

Kaç kez çıkıp çıkıp gelmek isteyişimi,
Kapına çılgın gibi vurmak isteyişimi,
Gümbür gümbür döşümü döverken,
Uğruna aklımı binlerce kez yitirdiğimi,
Kaç kez çıldırmak istediğimi bilemezsin.

Diyemedim sevdanı dillerim tutuldu.
Çıkamadım yollarına ayaklarım tutuldu.
Yüzünü görsem aklım fikrim tutuldu.
Sana başka yar seçerken mahvoluşumu,
Kaç kez canıma kast ettiğimi bilemezsin.