Bilemezsin Şiiri - Cengiz Erdoğan 3

BİLEMEZSİN

Sen nazlısın vefasızsın bana gönül bağlama,
Benim nasıl olduğumu bilemezsin .
Kurumuş ırmakta kalan son damla misali.
Benim nerde nasıl nereye aktığımı bilemezsin.

Ben gamları sırtımda yük eyledim
Çile yüklü, dertleri denizleri boyladım.
Ben gülerken aslında hep ağladım.
Benim nasıl nelere güldüğümü bilemezsin.

Bir hedefsiz ok’a benzer hayatım.
Bir birine uymadı işte kafam, ayağım.
Geçmişten silinmiş İsimsiz çağım ,
Beni benden neden sildiğimi bilemezsin.

Bazen yetim öksüz kalmış yalnız bir bebek ,
Bazen çimenlerde renk , renk uçan bir kelebek.
Bir bakarsın mezar taşım taştan oluşmuş öbek
Nerde neye nasıl dolduğumu bilemezsin.

Bazen gökyüzünde yalınız bir yıldızım.
Bazen kutuplarda kütle kütle soğuk buzum,
Aşıkların ozanların kırılmış bir sazıyım
Nerde nasıl çaldığımı bilemezsin.

Ben dağlar başında ıssız bir yerim
Ben çöllerde ılgıt , ılgıt eserim
Ben dut yemiş bülbül gibi öterim
Benim hangi gülde solduğumu bilemezsin.

Ben garip bir kulum bir meçhulün yolcusuyum, Yolum yok.
Sana derdim hayırsız anlatacak halim yok.
Yaban arısı gibiyim petekte balım yok
Benim nasıl nefes aldığımı bilemezsin.

Ben hastanede yaralı bir tabibim.
Yalnızlığa neşter vuran garibim
Ben hastalara içten içe Dualara talibim
Nasıl kalbinden vurulmuş Nerde öldüğümü bilemezsin.

Cengiz ERDOĞAN✍🏼