Bilemezsin Şiiri - Yunus Çimen

Bilemezsin, bilsen, bilmeyi istemezdin.
Kısmen içindeyim bu derya denizin.
Bir yanım derya kuzusu, nasip bereket.
Bir yanım kıtlık, kıran, ince ince hasret.
Geceler birikiyor içimde, güne varamıyorum
Gözlerimle ölü doğmuş koyunlar sayıyorum.

Bilemezsin, bilsen, bilmeyi istemezdin
En ücra yerindeyim sanki sonsuz evrenin
Kara delikler büyüyor içimde durmaksızın
Böyle mi öldürür insan,tek darbe vurmaksızın?

Bir boşluk ki sensizlik, çocuk gibi büyüyor
Varlığın ham kalıyor, gencecikken ölüyor
Merhametle gülerdin, başkaydın herkesten
Ne sorsam yok diyorlar, gitti bu adresten

Bilemezsin, bilsen bilmeyi istemezdin.
Şimdi yoksun ama, çok olmadı bendeydin.
Suretini gördüm her manada, irkildim payesinden
Bir yanmak ki, serinlik umdum yüreğinin saye'sinden
Yolların mı var? Mesafeler mi aldın kendine?
İşlemiyor kısık feryadım kaskatı bendine.
A canım bilemezsin, bilsen, bilmeyi istemezdin.