Bilemezdim Ki Şiiri - Mustafa Karaahmetoğlu

Bilemezdim ki!
Hiç söylemedin,
Kendi dünyanda yalnız sevdin,
Sende platonikmişsin…

Bilemezdim ki!
Yanımdan hep ürkek geçerdin.
Yüzüme baktığında,
Titrerdin.
Göz göze gelmemeye özen gösterirken,
Biraz şüphelenseydim…

Bilemezdim ki!
Sıcak ekmeğimin kokususun,
Derdin.
Hiçte anlam veremedim!
Masamda olsaydı seninde yerin,
Bir lokmayı bile paylaşırdım,
Derken bile…
Aklıma gelmediki,
Bu kadar çok sevdiğini nasıl bilecektim?

Bilemezdim ki!
Şimdi ne olacak?
Başkasına aitken benim yüreğim!
İkinizi aynı anda nasıl severim?
Bir gönüle bir sevda sığmazken…
Ben seni nasıl seçerim?
Ah be ahhh!
Bu güne kadar neden söylemedin?
Ben…
Ben… Bilemezdim ki…

Bilemezdim ki!
Tek başına nasıl taşıdın,
Bu kadar büyük sevgiyi?
Keşke dönüşüm olabilseydi,
Şimdi konuşsan neler gelecek ki geri,
Beni benden habersiz sevdin, sessizce…

Bilemezdim ki!
Koca bir sessiz bebek bıraktın,
Arkanda.
Ağlasakta artık faydası yok ki.
Bir kelime…
Tek bir kelime,
(SEVİYORUM)
Deseydin ne olurdu ki?
Bilemezdim ki...
Bilemezdim ki!