Eskiden bazı şeyler ne kadar da farklıydı
O zamanlar sorsalar hiç bilemezdim böyle olacağını
Ne kadar çok seviyordum seni
Her an seni görmek, seninle konuşmak istiyordum
Her fırsatta yanında olmak istiyordum
Hiç çıkmıyordun aklımdan
Kimseyle paylaşmak istemiyordum seni
Elimden gelse kimse görmesin diye saklardım herkesten
Hayallerimde bir tek sen vardın
Saçının tek bir teline zarar geleceğini bilsem seve seve verirdim canımı
O derece seviyordum seni…
Sonraları nefret etmeye başladım
Çok kızdım sana
Belki dilim bir şey söylemedi ama kalbim hiç susmadı
Umudumu kaybetmemek için direndim
Defalarca savaş verdim kendimle
Ne kazanabildim ne de kaybettim
Bir yanım boş ver derken diğer yanım “sensiz olmaz” diye haykırdı
Çok gözyaşım aktı
Yanaklarımdan sessizce süzüldüler
Gizledim herkesten
Erkekler ağlamaz diye öğrendim ben
Hep güçlü görünmeye çalıştım
Oysa dokunsan ağlayacaktım
Keşke dokunsaydın
Belki kaybetmezdim umudumu
Düşmezdim bu boşluğa
Yaşayan bir ölüye dönüşmezdim belki de…
Hayata tutunmaya çalıştım
Yüzüm gülerken içim kan ağlıyordu
Belli etmedim
İnsanlar neyin var dediklerinde ise türlü türlü bahaneler uydurdum
Hep geçiştirdim
Hiçbir zaman “sen” diyemedim
Günlerim böyle geçti
Acı, keder, yalnızlık…
Sonraları bir farklılık hissettim
Bugünlere geldim
Artık ne seviyorum seni ne de nefret ediyorum senden
Umurumda değilsin artık
İster izdivaç ister ölüm haberini alayım fark etmez herhalde
Senden adam olmaz derler ya harbiden öyle
Senden adam olmazmış
İnsan ancak boşa kürek çeker seninle
Ne sevgimi hak ediyorsun ne de nefretimi
Sadece seninle geçirdiğim yıllarıma, senin için döktüğüm gözyaşlarıma yanarım
Böyle olacağını hiç bilemezdim ama artık böyle
Yollarımız ayrıldı
Sen kendi dünyanda yaşıyorsun artık ben kendi dünyamda…
Bundan sonra ne ben girebilirim dünyana ne de sen girebilirsin dünyama…
Kayıt Tarihi : 7.9.2018 20:14:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!