Bilemezdim…? ? Şiiri - Şeref Yıldırım

telefondaki ses, nefes ve söylenen sözcükler,heyecanla dolu
seni diyordu seni, günlerdir duymak istediğim seni..
o an bir daha geri dönülmesi imkansız olan o an,
saplandı yüreğime seviyorum kelimesiyle,mutluluk zirvelerinde

eridiğimi,kanatlanan kuş gibi çırpındığımı hissetim de,
bir daha,bir daha duymak, hep duymak hep duymak istedim.,
bağırmak,dağlara çıkıp beni seviyor,bende onu seviyorum diye bağırmak,
çılgınlar gibi koşmak geldi içimden sevenime sarılmak, onu hiç bırakmamak
günlerce, aylarca, yıllarca,gözleri gözlerimde asılı kalmacasına,
ta ki ölüm ayırana dek….

beynim zonkluyordu,uçuyor,uçuyordum göklerin mavisine
her yer, yer gök şahidim olsun ki sallanıyordu,baş dönmelerimde
günlerdir içiyor da hiç ayılamıyor gibiydim,yarı ölü misali
öyle ki; yarıya bölündüm biri burada, biri çok çok uzaklarda

bilemezdim bir sözcüğün evrene bedel olabileceğini,
bilemezdim onu bu kadar çok ama çok…sevdiğimi
bilemezdim bu denli sevilmenin hazzını, sıcaklığını
inan;
bilemezdim hem de kendi doğum gününde,
yüreğini bana armağan edeceğini……

17.04.2006