Bilemez Beni Şiiri - Ali Urgan

Yaşanır yalnızlık ıssız iklimde
Hayatı tınmayan bilemez beni.
Doğruyu ararsın , eğri, büklümde,
Hep aynı kalmayan bilemez beni.

Yürürsün bir ömür ıssız tenhada,
Yeşil renkli haki gizli sefada,
Koca bir yalnızlık var şu dünya da,
Aşka ağlamayan bilemez beni.

Kara kaş sahibi bakar gizlice,
Bakar da ruhumu yakar gizlice,
Yılan gibi girip, akar sinsice,
Yürekten anmayan bilemez beni.

Göz kafir, dil zehir, deli desinler;
İster âlim sayıp veli desinler.
Şu karlı dağların yeli desinler,
Aşk için yanmayan bilemez beni.

Düşse gönül derde, Allah var gam yok
Ondan habersiz meşk, akan zaman yok
Her an doğar bir can,bunda bir zan yok
Hiç benden olmayan bilemez beni.

Sevdayı ervahta çile yazarlar,
Vuslatı yabâni ele yazarlar,
Sanki bir gizliden dile yazarlar,
Hasrete doymayan bilemez beni.

Nefsimden bizârım, Yâ Resul Allah!
Kendime nazârım, Yâ Resul Allah!
Ölmeden mezarım, Yâ Resul Allah!
Başı dik durmayan bilemez beni.

Yâr için ah çekip, yanmaya gelip,
O yanmasa, yanıp, anmaya gelip,
Kendini bir mutlu sanmaya gelip,
Bir gönül almayan bilemez beni.