Bilemeyecekler Şiiri - Nil Eyüboğlu

Şimdi söze nereden başlamalı inan bilmiyorum...
Seni anlatmanın en güzel yolu sanki seni satırlara işlemek.
Yüzünü gülüşünü yazdığım kadar bilecek herkes
Ne noksan anlatacağım seni şimdi...
Kimse sende gördüğümü göremeyecek...
Ve kimse güzelliğini bilemeyecek...
Mesafeleri kısaltacağım mesela bu yazımda...
Yüreğimde ki gibi hissedeceğim seni tam burada yanı başımda...
Özlem utanacak kendinden...
Yollar utanacak mesafesinden...
Ve kimse bilmeyecek senin adının geçtiği Her dudakta açtığını gördüğüm çiçekleri
Bilemeyecekler sesinden uçup giden kelebekleri..
Ben seni uzun uzun anlatacağım ve herkes kendi gönlünün hasretini bilecek
Kimse senin her sabah doğan güneşim olduğunu Bilemeyecek