(ortaokul yıllarım)
Ben bir köy çocuğuyum
Bağda, bostanda, tarlada büyüdüm
Senin o işvelerini cilvelerini
BİLEMEMKİ
Ben taşırsam neşeni.
Sendin beni güldüren
Neden aşkı öldüren
Senin o gülüşlerinden
BİLEMEMKİ
Anlaşılmaz ne desen.
Sendin baharda açan gonca
Senin o yol boyunca
Anlaşılmaz bir şeyler olurdu soluyunca
BİLEMEMKİ
Neydi derin derin çektiğin AH’ lar durunca.
Dolsun hep kadehler
İçelim onu beraber
Kalmasın hiç keder
BİLEMEMKİ
Niçin olsun heder.
Yine diyeyim ben bir köy çocuğuyum
Anlamam senin dilinden
Anlamam sosyetenden
BİLEMEMKİ
Seni sevsem ben.
Dans mı dersin
Nasıl edersin
Şöyle mi edersin
BİLEMEMKİ
Velhasıl bilmem, ne dersin…
Erdal YILMAZ - 06.05.1968 - Ortaokul / Şefaatli
Erdal YılmazKayıt Tarihi : 10.4.2007 21:06:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
İnsanın kendi şiirleri üzerine bir şeyler yazması zor bir iş, ancak bir kaç cümle önsöz gibi bir şeyler yazmam gerekirse; babamın bana yıllar öncesinde söylediği ve hala kulaklarımda uğuldayan sözlerini önsözün başlangıcı yapmam uygun olacaktır… Lise yıllarımdı; babam (şair Fazlı YILMAZ) , şiir denemelerimin bulunduğu defterimi bulmuş ve bana “oğlum gel bakalım buraya sen şiir’mi yazmaya başladın, aferin oğlum iyi bir iş yapıyorsun ancak bu yazdığın şiirler bende şöyle bir izlenim bıraktı: karasabanın sapını tutmuşsun tarla sürüyorsun ve giderken de sanki konuşarak arkanda dümdüz bir iz bırakmışsın birazcık ölçülü kafiyeli yazsan iyi olur…” demiş şiirlerim onu tatmiş etmemişti. Çünkü ona göre şiirlerim; ufka doğru uzanmış düz bir çizgide giden ve giderken de konuşan kişilerin ölçüsüz konuşmaları idi… İşte bu konuşmalardan oluşan şiirlerim; Gençlikten Çarpan Kalbimden Çocuksu çırpıntılar ve ilk esintilerdir. Bunlar; ortaokul yıllarımda başlamış ve gönülden, samimi, katkısızca anlamlı veya anlamsız olan esintilerimdir…(BU ŞİİRİMDE ORTAOKUL YILLARIMDAN KALAN BİR ŞİİRİM...O YILLARDAKİ İLK DENEMELERİMİ DEĞİŞTİRMEDEN AYNEN YAYINLIYORUM..BUNUN NEDENİ BENİMDE KALBİMDE, GEÇLİK YILLARIMDA DEMEK Kİ FIRTINALAR KOPMUŞ, ŞU AN BU TÜRLÜ ŞİİRLERİMİ OKUDUĞUMDA BANA ANLAMSIZMIŞ GİBİ GELİYOR O GÜNLERİMİ HATIRLIYORUM...ANCAK BAŞKALARINA GÖRE BU ŞİİR ANLAM TAŞIYOR OLABİLİR, BİR ZAMANLAR BENİM DUYGULARIMDAKİ GİBİ...) Şiirler bazen gerçek yaşanmışlıktan esintiler olduğu gibi, hayali yaşantılardan da esintiler olabilir. İşte benim şiirlerim de böyledir. Gerçek yaşantımdan esintilerle beraber, hayali yaşantılarımdan da esintilerdir… İnsanın ömrü boyunca yaşantısı bir devirdir. Bu devir içerisinde; çocukluğu, gençliği, bekârlığı, evliliği, acıları, kederleri, ümitleri, ümitsizlikleri, zenginliği, fakirliği, sevgileri, hayalleri sığdırılmıştır. İşte bu bir hikaye’dir. İnsanın hikayesi… İnsanın bu yaşantısının herhangi bir anında hikayesi susabilir. İşte benim şiirlerimde de, gerçek veya hayali hikayem bir an geldi; Gençlikte Çarpan Kalbimdeki Çocuksu esintiler, Bir Devrin Hikayesiyle susuverdi… Yıllarca susan çocuksu esintileri artık gün ışığına çıkarmak istiyorum. Hayatın şartları içerisinde çocuksu esintilere kapalı, katılaşmış ancak insanlık sevgisine açılmış kalbimi çocuksu esintilerimle barıştırıp, birleştirmek istiyorum. Ve istiyorum ki bundan böyle sevgiler doğsun..... HER ŞİİRİME BİR RESİM EKLENMİŞTİR ARZU EDEN RESİMLİ ŞİİRLERİME DE BAKABİLİR....
TÜM YORUMLAR (1)