Bilemem Şiiri - Hazar Uzun

Sensizken ömrümden gün eksiliyor,
Her gece canımdan can eksiliyor.
Yüreğim yangında, kül eksiliyor,
Savrulmuş rüzgâra döndüm, bilemem.

Açılmaz kapılar, yollar kördüğüm,
Maziden yadigâr bir yürek, sövgüm.
Ne bir umut kaldı, ne bir özrüm,
Düşlerin içinde öldüm, bilemem.

Ellerin ellerden çekildi gitti,
Gözlerin gözümden silindi gitti.
Ne varsa içimde yıkıldı gitti,
Şimdi ben kimim ki, sordum, bilemem.

Zindan bu hasretin taş duvarları,
Sesime çarpıyor yankıları, ahları.
Adını andıkça kanar yaralarım,
Dermanı kimde ki, buldum, bilemem.

Gelsen de dönülmez, yollar harabe,
Gitsem de kurtulmaz gönül, virane.
Ne senden geçilir, ne aşk bir hediye,
Kime beddua ettim, güldüm, bilemem.
Hazar uzun🌑