Bilemedin Şiiri - Caner Gümüş

Bilemedin,
Ne acıların meftunu olduğumu.
Baktığın yerlerde goncalar gül olurken.
Gökkuşağına bağladım umutlarımı,
Belki görürsün diye.
Bakmadığın ovalarda nasıl solduğumu
Göremedin.

Bilemedin,
Sevse milyonlar seni,
Bir damla göz yaşıma sığdırırdım,
Seni seveni sevmeyeni,,
Anılar süzüldü yanaklarımdan da,
Bir fotoğraf gibi donmuş suretimi bir gün
Göremedin.

Bilemedin,
Acıyı sende buldum, neşeyi sende…
Hayat ne öğrettiyse uzayan yıllarda,
Hep seni buldum her öğretilende.
Kıyı da Hüzünlü sandallar misali,
Sende tutsakmışım meğer, bağlanmışım,
Çözemedin.