Bilemedim ki... Şiiri - Necati Ocakcı

Bağrıma taş bastım unutmak için
İçimdeki seni, silemedim ki,
Hep karşıma çıktı, nedenle niçin
Ne yapsam, ne etsem, bilemedim ki.

Kavgalar, dövüşler, dönüştü gama
Bağrıma saplandı, çelikten kama
Sen ne istediysen, istedim ama
Ol dediğin yerde, olamadım ki.

DOST GÖNÜLLERDEN

Olmayacak lafa kızdın da gittin,
Ayrılık mektubun yazdın da gittin,
Kabrimi gurbete kazdın da gittin,
İçine bir türlü giremedim ki...........Nafi ÇELİK

Peşinde yürüdüm, hep adım- adım
Kalmadı ağzımda, damakta tadım
Sen unut desen de, ben unutmadım
Olmayacak bir şey, dilemedim ki.

Kader; istenmeyen, yere getirdi
Çekti, sürükledi, dibe batırdı
Bu ayrılık beni, yedi, bitirdi
Gülmek istesem de, gülemedim ki.

Madde ve mânâda, esirin oldum
Sanki sen padişah, ben de bir kuldum
Sende aradığım, her şeyi buldum
Başkaca mazeret, bulamadım ki.

Sahipsiz yüreğin, zilini çaldım
Karşıma sen çıktın, ummana daldım
Elimden gelmedi, çaresiz kaldım
Engelleri aşıp, gelemedim ki.

Olmadık şeylerden, açıldı ara
İkimiz de aldık, onulmaz yara
Krizler geçirip, atsam da nara
Dağları eritip, delemedim ki.

Aşık Necati’yim, tek seni seçtim
Sen evet deyince, sevinçten uçtum
Tekmeyi yeyince, kendimden geçtim
Ölmek istesem de, ölemedim ki.