Bilemedim Şiiri - Halil Yılmaz Hıtmiye

Bilemedim
Farklı coğrafyalarda doğduğumuzu
Düşünemedim iklimlerimizin ayrı
Parelerimizin ırak olduğunu
Çok uzaktık birbirimize
Yakınlığımız gözlerimizde
Yüreklerimizdeymiş sadece
Seviyordun benim gibi
Tutkundun delicesine sen de
Duygularına direndin
Nispet sandın, günahımı aldın
-Gidiyor musun?
-Evet
Kalp atışlarımız
Ses tonumuz değişti
Birbirimize bakamadık
Göz göze gelemedik
Acıların sevinç
Yarınların bayram olsun diyemedim
Sımsıcak arzular sarardı
Bedenimi, benliğimi
Salıncaktan kayan
Doruklardan
Boşluğa akan duygu selinde
Boğulur gibi olurdum seni görünce
Ah çeker, arardım göremeyince
Başım döner, gözlerim kararırdı
Ağzım kurur, nefesim daralır
Kalbim duracak gibi olurdu
Sen usuma düşünce
Düşlerime durgunluk veren
İliklerime işleyen bir özlemdin sen
Çatlamış susuz topraklar gibi
Kerbela yüreğime
Serin, sakin
Kıvrıla kıvrıla akan Nil’din
Uysal görünürdün, mütevaziydin
Bazen de ürküten, anlaşılmaz
Kendinden emin
Soylu, huysuz bir kısrak olurdun
Bakımlıydın
Ne güzel kadındın
Altın sarısı saçların dalga dalgaydı
Üstünde yakışan
Ve seni düşlerim gibi saran
Yüreğimin renkleri gibi zengin
Markalı her gün bir elbise vardı
Duygu yüklü, masalsı
Yiyen ve bitiren
Ciğerimi burgu burgu delen
Buğulu, büyülü
Canımı alacak gibi bakan
İri, parlak gözlerin
Suskun
Hüzün yüklü bakışlarla anlatırdık
Yüreklerimizde kaynayan
Yüzümüzden, gözlerimizden taşan
Ve şehvetli bir nar gibi çatlayan tutkularımızı
Anımsar mısın bilmem
En kalabalık hallerde bile
Buluşan gözlerimizde sevişirdik
Şimdi o yerlerde ezik ezik
Mahzun mahzun aradığım
Acı bir resimsin
Düştün bir kez zûlama
Kabından kayan
Ay ışığında ışıl ışıl parlayan
Çifte su verilmiş bir hançer gibi
Saplandın yüreğime
Sen, ne dayanılmaz
Ne ölesiye sevdamdın