Bilemedim Şiiri - Şebnem Gürsel

Bekle dedin giderken
Bekledim gelmedin ama bekledim
İlkbaharın yazı beklediği, suyun aktığı gibi
Yokluğunda da hep sevdim seni
Bahar gibi, yar gibi, su gibi…
Yanımdaymışsın gibi konuştum seninle bekledim…
Vefasızlığım olmadı düşünemedim vefasız olacağını
Gülle diken gibi

Düşünemedim gelmeyeceğini,
Yüreğimdeki sevgiyi kanatacağını deşerek
Sadakatimi bilemeyeceğini
Kör olabileceğini gönül gözünün, düşünemedim

Seni bir melek yapmıştım ben kanatsız.
Fikrimin en ince yerinde kopacağını bilmeden
Bir şiir başlamıştım sen gelince bitecek
Sen gelince diyerek ve geldiğinde tamamlanmak üzere
Vuslattı beklenen şiirin sabır yolunda

Satırlara döküldü duygularım
Her dizesi ince ince sızlayan
Yürek yağmurunda yazıldı
Göz pınarlarımdan içirdim suyu
Serinletmek uğruna sevdamın yangısını

Kaderin hançeriydi yüreğime saplanan
Biliyordum ama inanmak istemeyişimdi
İsyanım karalığına hançerin

Kendime belki garezim
Gitti dönmeyecek diyemediğimden
Kendini kandırmaktı benimki
Biliyordu ruhum inandıramıyordu,
Söz geçiremiyordu aklına,
Şiirin sonunun hüzün olacağını
Bile bile lades demek olduğuna

İçimde bir fırtınaydı kopan.
Hata! diye gürleyen
Yerini yavaşça parmağını sallayan
Bir meltem rüzgârına bırakıp
Huzur vermeye başlayan.

Bir gün nasılsa şiir bitti
Sonu vuslat olmadı ama vurgunda olmadı
Acıda olsa ben dersimi iyi aldım galiba
Geç olsa da.