Kederin en kabadayısyla
burun burunayım şimdi
Şifa niyetine
Umutlarımı en derin
Hüzün kuyularında boğdum
İşe yaradığım kadarmış varlığım
Göz açıp görene kadarmış
Yeni öğrendim
Gönül
Kırıntılarla doymuyor
Artık
Dolu dizgin gülsün istiyor göz bebekleri
Uzatırken ellerini
Titresin istiyor parmakları .
.
Dikiş istiyormuş yaram
Bilemedim
En güzel yıllarım çırpınırken
geçti
Fark edemedim
Hak yiyenlerle
Hak arayanların
Arasında kaldım
Öyle yaralar alıyorsunki
Hiç kapanmıyor
Biryerlerde hep saklı kalıyor
Yiğitliğin zirvesi
Gizlemekmiş yaraları
Düşen burnunu eğlip
Almamakmış
Ve
En derin yarayı
Kendi
Bağrına açmakmış
Bilemedim
İlhan Kırca
Kayıt Tarihi : 14.5.2023 19:55:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![İlhan Kırca](https://www.antoloji.com/i/siir/2023/05/14/bilemedim-323.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!