Bilemedim Şiiri - Hasan Mert

Hasret yolunu keser yare gidenin
Dağlarda boranmış ben bilemedim
Ömrünü yarine feda edenin
Gönlü bir viranmış ben bilemedim

Aşk bir zehirmiş aşığın yediği
Ateşten gömlekmiş dikip giydiği
Alemin sevda muhabbet dediği
Özünde hicranmış ben bilemedim

Sevda bir uzun yol etrafı diken
Aşığın kendidir dikeni eken
Çırpındıkça beni içine çeken
Kapkara katranmış ben bilemedim

Aşk dediğin bittiği yerdir sözün
Gözyaşın yar olur gülmez hiç yüzün
Bir yüreğe sığar sandığım hüzün
Koca bir devranmış ben bilemedim

Aşık kulu olandır vurulduğunun
Dalına konamaz her bulduğunun
Vuslatın hasrette var olduğunun
Farkına varanmış ben bilemedim

Gönül kitabında dertler sıralı
Kaç güzelin adı var üstü karalı
Hasret çekenlerin gönlü yaralı
İçeri buhranmış ben bilemedim

Aşığın kalbini korku sararken
Gördüğü rüyayı hayra yorarken
Umut kandiliyle vuslat ararken
Bulduğu hüsranmış ben bilemedim