Bilemedim Şiiri - Hakan Özüçelenk

Üzgünüm sunduğun aşkı bilemedim.
Bu dünya nimetinin güzelliğini göremedim.
Her şey bitti hep seni özledim.
Biten aşkın suçlusu benim.

Cennetten kopup gelen bir melek sanıyordum.
Sana baktığımda mutluluk ile doyuyordum.
Sana her gidişimde sevinç doluyordum.
Seni kalbimin sahibi görüyordum.

Zarif narin yüzün her zaman bana dönük.
Gözlerinin takibinden çıktığım an yaşam sönük.
Bana her gülümsemen ile verdin ateşime körük.
Ne yazikki bu aşka rağmen ayrı düştük.

Sana hissettiğim duygular tarifsiz.
Çok küçüktün ama aşkın büyük ölçüsüz.
Sen aşkına hep çağırdın ama yanıtsız.
Beklemek ile aşk olmuyor bilemedim.

İblis kıskandı aşkımızı korkutup engelledi.
Biliyordu ki. biz dünyanın yeni leyle mecnunu.
Kulağıma fısıldadı bekle deyip getirdi sonu.
Sonra gülüp oynadı alay etti bu onun kanunu.

İstanbul kaldırım taşları yerinden çıkmış.
Sana giden okul yolu ayağımdan bıkmış.
Arzu sevdiğinin kararsızlığına alışmış.
Kader ayrılığı bize uygun görüp yazmış.

Aradığım güzel kız bu değil miydi?
O beni çok seven kız vazgeçer miydi?
Aşkın sabrı bu kadar az miydi?
Bilemedim, affet toyluğuma yenildim.