Bilemedim Şiiri - Burak Önal 2

Yanımda bir masa, aylardan mayıs, karşımda deniz
Bir masa ve iki sandalye, ortam sessiz
Sandalyenin birinde ben, oturuyorum sensiz
Derken ilerden bir siluet, çok güzel ve eşsiz
Bu kimse aşık oldum, bu kimse benzersiz
Geldi yanıma, baktı yüzüme
Tanıdım onca yıldan sonra, gözlerinde aynı sis
Doldurdu ikinci sandalyeyi, elime koydu ellerini
Düştü başım, tutuldu dilim, öylece tepkisiz
Nasıl tepkisiz, gönlüm dilim dilim oldu
Hiç kurumamış gözlerim, ırmaklar seller oldu
Ardından o başını, omzuma koydu
Aradığım o sevda, o tat, o aşk buydu
İçimden geçen soruları sanırım duydu
Baktı gözlerimin ta içine
Hâlâ dedim aşıkmışım sana
Güldü, gülümsedi ben de dedi, ben de
Ben de hemen başımı kaldırıp, ellerini kavrayıp
Alnına bir buse kondurup
Doyarak son kez sarılıp
Hızlıca oradan ayrılıp
Dönemeden köşeyi, çılgınlar gibi ağlayıp
Kızımın adı **** diyemedim
Senin de beni sevdiğini
Kendi oğluna da Burak dediğini
Ben ne boklar yediğimi
            Bilemedim...