Hep kendi acılarımı hissettim
Bilemedim acıların çoğul yaşandığını
Yanaklarımdan düşerken bir iki damla
Kim bilirdi ki, ta uzaklarda barajların boşaldığını
Oysa aynı dertten muzdariptik
Kucaklaşmadan el sallayıp
Umutların çakışmadığı yeni bir buluşmayı düşlerken
Bilemedim nasıl unuttuğumu
Kendi dertlerime ağlamaklı dolaşırken
Yağmurun toprağa pike yapmasındaki beni
Oysa ta dibimde, gönlümün yamacındaydı efkâr
Şarkılara söz oluyordu sılası kanarken
Bilemedim zırhımdaki nemin sebebini
Buz kesmiş duvarlarım çatlamalıydı oysa
Yalnızlığa mahkûm kader hanında
Heyhat terliyor ateşten hem tinim, hem de tenim
Yakıyordu beni alazıyla, haykırıyordum
Ama duymuyordum kendi çığlığımdan
Hıçkırıklarını…
Bilemedim işte… Bilemedim…
Oysa hayat denen şu zalim imtihan-i testereyi
Kendimden gayrisini kesmeye bilemedim…
(Antalya – 02.01.2011 – 14:38)
Kazim UZUN
Kazım UzunKayıt Tarihi : 2.1.2011 14:58:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Belki bir ney, belki bir testi... Kimbilir gece rüyalarını... Hikayesi yaşam değil hülyalarıymış şairin...
Bilemedim işte… Bilemedim…
Oysa hayat denen şu zalim imtihan-i testereyi
Kendimden gayrisini kesmeye bilemedim…
..
final müthişti..
günün şiiriydi
çok etkilendim sayın Uzun
Okuduğum en güzel şiirlerinizden biriydi değerli kalem...
Kutladım...
TÜM YORUMLAR (4)