Bilemedim Şiiri - Nihat Malkoç

Ömür uyku ile geçti
Bilemedim bilemedim
Mühlet doldu, canlar göçtü
Bilemedim bilemedim

Aza koydum almadı hiç
Çoğa koydum dolmadı hiç
Mazeretim kalmadı hiç
Bilemedim bilemedim

Anladım ki gurbetteyim
Çekilmez bir hasretteyim
Derbederim, nöbetteyim
Bilemedim bilemedim

Gün tükendi, çöktü akşam
Yüreğime abandı gam
Varsın-yoksun, buymuş yaşam
Bilemedim bilemedim

Çağırınca kulunu Hakk…
Dal kırılır, düşer yaprak
Gökler yorgan, döşek toprak
Bilemedim bilemedim

Mahşer günü hesap ağır
Gözler âmâ, kulak sağır
İstersen sus, ister bağır
Bilemedim bilemedim

Ömür bir su gibi aktı
Gafil kullar durup baktı
Kor, düştüğü yeri yaktı
Bilemedim bilemedim

Hakk’ın sözü sözümüzdü(r)
İman, gören gözümüzdü(r)
Resulullah izimizdi(r)
Bilemedim bilemedim

Günler çabuk geçermiş can! ...
Gafil zehir içermiş can! ...
Vakti gelen göçermiş can! ...
Bilemedim bilemedim