Bilemediler Şiiri - İsmet Anik

Ne yüküm oldu, nede yük oldum
Her ne aradımsa kendimde buldum
Bilene de bilmeyene de sordum
Varmıyım yokmuyum bilemediler.

Ağlamayı unuttum kederimden
Gülmek desen bir inilti derinden
Silkinsem ben düşerim kendimden
Azmıyım çokmuyum bilemediler.

Önce Dünyamı başıma yıktılar
Sonra da Cehennem kurup yaktılar
Mizan terazisi kurup baktılar
Akmı karamıyım bilemediler.

Dünya fani elli yaşa yüz yaşa
Bir tane ayağa biride başa
Emanet bıraktılar iki taşa
Ölümü sağmıyım bilemediler

Aynalara baktım göstermediler
Nüfusa sordum doğmadın dediler
Kim bu? ben nerdeyim; söylemediler
Ben mi değilmiyim bilemediler.

Sarardım baharda yeşerdim kışta
Esamem okunmaz varmı, var işte
N'olduğum anlaşılmaz bir bakışta
Taşmı toprakmıyım bilemediler.

Yaş gelmez için için ağlayana
Kıpırtılarım var sevdadan yana
Aklıma geldikçe gelirim cana
Can mı cananmıyım bilemediler.