Bilemedik Şiiri - Nusret Turan

İnsanlığı bilemedik,
Bir ekmeği bölemedik,
İş gücümüz dedikodu,
Üretmeyi bilemedik.

Hep “Ben” dedik, “Ben” de kaldık
Güzelliği baştan savdık
Ruhumuza kini saldık
Biz sevmeyi bilemedik,

Hep taptık dünya malına
Değer verdik varlıklıya
Ok misali çıktık yaydan
Biz durmayı bilemedik..

Hep kusursuz dost aradık
Önce kafayı biz yardık
Düşmandan da beter baktık
Biz dostluğu bilemedik

İyi ki var olmuş ölüm,
Varlık olurdu hep zulüm,
Herkese yeterdi dünya
Biz doymayı bilemedik.