Bilemedik Şiiri - Hasan Can

Yaşadıklarımız bir bilmece gibi son buldu.
Uykularda bile fısıldıyorduk sevgimizi.
Sanki uyurken bile seninleydim,
Birbirimizi izliyorduk sanki.
Biz bu bilmeceyi çözemedik,
Yaşasakta, bunca zaman göremedik,
O güzelim günlerin kıymetini bilemedik.

Hatırlarmısın el ele tutuşurken,
İkimizde birbirimize bakar ağlardık.
Önce ben başlardım,
Seni susturamazdım.
Niye ağlardık ikimizde bilmiyorduk.

Şimdi biliyorum neden ağladığımızı.
Şimdi anlıyorum birbirimizi,
Ayrılık denen şey yeterince anlattı,
Yeterince iz bıraktı.

Ağlamaklısın sakın ağlama
Biliyorum senin suçun yok
Kader, elbet yaşayacağız
Elbet göreceğiz sonumuzu
Ve elbet, elbet birgün...