Bilemedi K Şiiri - Rüzgar Güven

Sen,konuşan ve anlatan tarafımda kalarak, gün ışığı giyen karanlığım oluyordun.. ben'se,bir tek sözcüğün bile ayak basmadığı en susan tarafımda,içinde daha çok olduğun,karanlıklar giyinen ışığımda kalırdım..ne olup bittiğine dair en ufak fikrin olmadığı bu tarafımda, belirsizlik taşıyan bir armağan gibiydin.. Bu tarafımda; Içinde sen olmayan ağzı laf yapan günlerin eli boş gelişi öfkelenirdi, unutkanlık vaat eden bütün kuzguni karanlıklı gecelerde..Değindiğin mekanlarda,ekinlerin ansızın büyüyeceğine ve dokunduğun hastaların buyurgan bir hareketinle iyileşeceğine şüphe götürmez bir kutsanmışlıktın.. Çocukluktan ödünç alınmış bir gülümsemenin kefareti ödeniyordu,bir deri bir kemik kalmış düşüncelerle..,Susan(mış) tarafıma ulaşmadan buharlaşan,bir yalın ayak düşüncelerin akarında kalacağını bilemedim..//